Myśli

Palec na skroni, myśli niezmierzone.

Kłębią się w mojej głowie, biegają spłoszone.

Liczne są myśli, i małe i duże.

Jak je ogarnąć, jak je wyburzę.

Czy ktoś powinien, znać me myślenia?

Czy kto zrozumie me ciągłe dążenia?

Sam jestem z nimi, mnie ogarniają.

Mój pozorny spokój ciągle targają.

Już nie wytrzymam, jest ich zbyt wiele.

Któż mi pomoże, wiem - przyjaciele.

Oni rozpędzą myśli wzburzone.

I im zaradzą, bo sam już w nich tonę.

Gdy myśl wciąż krąży, gdy mnie przenika.

Przyjaciel sprawi, że ona znika.

Spokój mam w głowie, myśl odleciała.

Przyjaciel pozostał, myśl się poddała.